İsrail’in Gazze’de gerçekleştirdiği katliamlara dayanamadığı gerekçesiyle Manisa’nın Saruhanlı ilçesinde yaşayan ve Manisa’da bir çiçekçide çalışan 29 yaşındaki Engin Arslan 11 Ekim Çarşamba günü Gazze’ye gitmek için konutundan ayrıldı. 3 çocuklu Arslan ailesinin iki oğlundan biri olan ve tüm ısrarlara karşın konuttan ayrılan Engin Arslan, Uşak, Konya ve Hatay üzerinden Suriye sonunu geçti. Huduttaki duvarı atlayarak Suriye’ye geçtiğini ve yakındaki bir köyde bulunan mescitte dinlendikten sonra yoluna devam edeceğini ablasına attığı kısa bildiriyle bildiren Engin Arslan’dan bir daha haber alınamadı. Gözü yaşlı aile en azından oğullarının yaşadığını öğrenebilmek için yetkililerden yardım istedi. 29 yaşındaki Engin Arslan’ın boynunda ve kolunda dövme olduğunu belirten ailesi tek istediklerinin evlatlarının nefesini duyabilmek olduğunu söyledi.
Son iletisi “Sınırı geçtim” oldu
Engin Arslan’ın ablası Emine Yavuz, “Kardeşim 11 Ekim Çarşamba günü öğlenden sonra Gazze’ye savaşmaya gitmek için konuttan çıktı. Perşembe ve cuma günü öğleye kadar mesajlaştık. Cumadan sonra sonumu geçtim diye ileti attı bir daha da kendisine ulaşamadık. Uşak’tan ilerlediğini, Konya’da sonra Antakya’da olduğunu söyledi. En sonunda hududu geçtim diye bildiri attı ve bir daha ondan haber alamadık” dedi.
“Sesini duyayım, yaşadığını bileyim yeter”
Engin Arslan’ın gözü yaşlı annesi Sultan Arslan (54), “Salı akşamı işten konuta geldi. ‘Anne ben arkadaşıma gideceğim orada kalacağım’ dedi. Eşyalarını toparladı. Eşyalarını fazla toparlayınca şüphelendim. Oğlum sen arkadaşına gitmiyorsun diye ısrar edince, ‘Ben Gazze’ye savaşa gidiyorum’ dedi. Gitme desem de dinlemedi. Sabah 10.30 üzere meskenden çıktı. Ablasıyla mesajlaştı. Ben sizi merakta bırakmam, mesajlaşırım lakin arayamam’ dedi. Çarşamba günü çıktı, perşembe, cumaya kadar, Cuma saat 14.00 üzere son bildirisi ablasına attı. ‘Abla ben hududu geçtim bir köye vardım mescitte dinleneceğim ondan sonrasını bilmiyorum’ dedi. O son ileti oldu bir daha da ne bir haber ne bir ileti. En azından bir soluğunu duysam, yaşadığını bilsem o da kâfi. Nereye gitsek bir haber yok. Dinine çok düşkün bir çocuktu. Namaz kılardı. Gazze’de yaşanan haksızlıklara tahammül edemedi. ‘Ben gideceğim anne, ben burada yaşamak istemiyorum. Onları gördükçe ben dayanamıyorum, uyuyamıyorum’ dedi. Oğlum bir seninle olacak iş değil bu desek de ikna edemedik. Öteki sorunu yoktu. Hiçbir şeyi yoktu. Yalnızca ‘Ben oralara gitmek istiyorum’ dedi. Olursam da şehit olurum olmazsam da tahminen geri de gelmeyebilirim’ dedi. O denli yani. Gelmezse bile, kendi bulunursa, Allah nasip ederse gelmek istemezse de bir sesin duyalım, yaşadığını bilelim, başına bir şey mi geldi bilmiyoruz. Muammadayız şu an” biçiminde konuştu.
“Kafasına koyduğunu yapardı”
Oğlunun başına koyduğu işi yaptığını anlatan Baba Metin Arslan (56) ise şunları söyledi: “Kafasına koyduğunu yapardı. Çubuktan gözünü sakınmazdı. O denli şaşaalı bir hayatı yoktu. Nerde olduğunu yetkililerden bulunmasını rica ediyoruz.”
