Danıştay 5. Dairesi yeni tarihli bir kararında, savunma istem yazısı içeriğinin Anayasa ve kanunlarla müdafaa altına alınan savunma hakkının kullanılmasını mümkün kılabilecek nitelikte olmadığı, savunma istem yazısında yer alan disiplin soruşturmasına husus fiillerin tüzel nitelendirmeleri ile soruşturma sonucunda davacıya verilen cezanın farklı olduğu ve nihayetinde davacının daha ağır bir cezayla cezalandırıldığı anlaşıldığından, savunma hakkının yoluna uygun biçimde kullandırıldığından kelam etmeye imkan bulunmadığını belirtmiştir.
Olay: Yer değiştirme cezasına nazaran savunma isteyip meslekten çıkarma cezası verme
Olayda, itiraza husus karara ait belgenin incelenmesinden; Kayseri Vergi Mahkemesi üyeliğine atanan ve 01/10/2013 tarihinde istifa eden davacının, İzmir Vergi Mahkemesi üyesi olarak misyon yaptığı periyottaki birtakım fiilleri nedeniyle hakkında başlatılan disiplin soruşturması sonucunda düzenlenen 17/08/2012 tarihli soruşturma raporuna istinaden Yargıçlar ve Savcılar Heyeti İkinci Dairesinin 10/02/2015 tarih ve E:2012/319, K:2015/61 sayılı kararıyla 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun 69. unsurunun son fıkrası uyarınca meslekten çıkarma cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş ise de; davacıya bildirim edilen, kendisinden 2802 sayılı Kanun’un 71. unsuru uyarınca yazılı savunmasının istenilmesine ait Yargıçlar ve Savcılar Heyeti İkinci Dairesinin 26/02/2013 tarih ve E:2012/319, K:2013/157 sayılı kararının davacıya ait kısmında, 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun “Yer Değiştirme Cezası” başlıklı 68. unsurunun 2. fıkrasının (a) bendinde yer alan, “Kusurlu yahut uygunsuz hareket ve bağlantılarıyla mesleğin onur ve nüfuzunu yahut şahsi onur ve saygınlığını yitirdiği” isnadı ile “Bu itibarla” ibaresinin akabinde sübuta erdiği argüman edilen fiillerin sıralandığı, davacı hakkında düzenlenen disiplin soruşturma raporunda da davacının aksiyonlarının 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun 68/2-(a) unsuru kapsamında değerlendirildiği, bu kapsamda, anılan Kanun’un 68/2-(a) hususunda öngörülen yer değiştirme cezasının teklif edildiği ve davacının anılan fiillerin karşılığı olarak “yer değiştirme disiplin cezasıyla” değil, 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun “Meslekten Çıkarma Cezası” başlıklı 69. hususunun son fıkrası kararının uygulanması suretiyle “meslekten çıkarma cezası” ile cezalandırıldığı anlaşılmıştır.
Savunma hakkı Anayasal bir haktır
Savunma hakkı, cürüm işlediği argüman edilen kişinin, yetkili organ önünde, üzerine atılı cürmü işlemediğini, fiilin hukuka ters olmadığını, kimi yasal nedenlerle cezalandırılmaması gerektiğini yahut hakkında önerilen cezadan daha az cezayı hak ettiğini ileri sürmesidir ki, bu hak, adil yargılama unsurunun temelini oluşturur. Savunma alınmadan disiplin cezası verilmemesi hem Anayasamızda hem de 2802 sayılı Kanun’da karar altına alınmıştır. Bunun yanında, üstte yer verilen ilgili Anayasa kararının münasebetinde de, “yapılacak disiplin kovuşturmalarında ve disiplin cezası uygulamasında ilgiliye isnat olunan konunun bildirilmesi, dinlenilmesi, savunmasını yapma imkanı tanınması bu unsur ile garanti altına alınmaktadır” sözlerine yer verilerek, disiplin cezaları ile ilgili olarak anayasal garantiye bağlanan savunma hakkının içeriği belirtilmiştir.
İki türlü savunma vardır
Doktrinde de; cürüm işlediği sav edilen kişi tarafından, olayın oluş biçimi ve gerçekliği konusunda soruşturmacıya görüş bildirilmesi “teknik savunma”; karar mercii önünde, maddi olguların türel nitelendirmesinin yapılması ise “hukuki savunma” olarak nitelendirilerek birbirinden ayırt edilmiş ve savunma hakkının maksadına hizmet edebilmesinin, bu hakkın mutlak surette karar veren makam önünde kullanılmasına bağlı olduğu değerlendirmesi yapılmıştır.
Savunma istem yazısı tek başına türel bir anla söz etmez, içeriğinin de hukuka uygun olması şarttır
Bu kapsamda, ilgili anayasal ve yasal mevzuat bir ortada değerlendirildiğinde, disiplin cezaları ile ilgili olarak, savunma hakkı kullandırılmadan disiplin cezası verilmesinin hukuken mümkün olmadığı; kamu görevlisinin savunmasının istenilmesine ait yazının, ilgilinin müdafaa altına alınan savunma hakkını kullanmasını ve sağlıklı bir hukukî inceleme yapılabilmesini mümkün kılacak nitelikte olması gerektiği sonucuna ulaşılmaktadır.
T.C.
DANIŞTAY
BEŞİNCİ DAİRE
Temel No: 2019/678
Karar No: 2022/2233
DAVACI : .
VEKİLİ: Av..
DAVALI: Yargıçlar ve Savcılar Heyeti
VEKİLİ : Av. . DAVANIN KONUSU: Kayseri Vergi Mahkemesi üyeliğine atanan ve 01/10/2013 tarihinde istifa eden davacı tarafından, 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun 69. hususunun son fıkrası uyarınca meslekten çıkarma cezası ile cezalandırılmasına ait Yargıçlar ve Savcılar Konseyi İkinci Dairesinin 10/02/2015 tarih ve E:2012/319, K:2015/61 sayılı kararının yine incelenmesi yolundaki talebinin reddine dair birebir Dairenin 07/05/2015 tarih ve K:2015/306 sayılı kararına karşı yaptığı itirazın reddine ait 07/11/2018 tarih ve E:2012/319, K:2018/513 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Heyeti Genel Şura kararının iptali istenilmektedir.
DAVACININ SAVLARI:
Dava konusu karara destek oluşturan tapelerin hukuka alışılmamış bir biçimde elde edildiği ve kanıt olarak kullanılamayacağı, misyonu berbata kullanma suçlamasıyla yapılan ceza yargılaması sonucunda verilen kararında hukuka ters olduğu FETÖ kumpasına uğradığı, hakkındaki şahit sözlerinin soyut beyanlardan ibaret olduğu üzerine atılı fillerin sübuta ermediği, çok daha ağır fiilleri işleyenlere meslekten çıkarma cezası verilmezken kendisine verilmesin davalı yönetimin emsal kararları ile çelişki teşkil ettiği sürülerek dava konusu kararın hukuka alışılmamış olduğu argüman edilmiştir.
DAVALININ SAVUNMASI:
Dava dilekçesinin tarz istikametinden reddi gerektiği, öte yandan davacının vazifesi berbata kullanmak suçlaması ile yargılandığı ceza davası sürecine ait savlarının soyut nitelikte olup prestij edilmesinin mümkün olmadığı, davacı hakkında yapılan soruşturma sonucunda mesleğin gurur ve onurunu ve memuriyet nüfuz ve onurunu bozacak nitelikte filler işlediğinin ortaya konulduğu ve dava konusu kararda hukuka karşıtlık bulunmadığı ileri sürülerek davanın reddi gerektiği savunulmuştur.
DANIŞTAY TETKİK HAKİMİ NİYETİ:
Dava konusu sürecin iptal edilmesi gerektiği düşünülmektedir.
DANIŞTAY SAVCISI FİKRİ:
Dava, İzmir Vergi Mahkemesi üyesi iken Sakarya Vergi Mahkemesi ve akabinde Kayseri Vergi Mahkemesi üyeliğine atanan, fakat istifa eden davacı tarafından, 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun 69. unsurunun son fıkrası uyarınca meslekten çıkarma cezası ile cezalandırılmasına ait Yargıçlar ve Savcılar Konseyi 2. Dairesinin 10/02/2015 tarihli ve E:2012/319, K:2015/61 sayılı kararına karşı yaptığı yine inceleme talebinin reddine ait anılan Dairenin 07/05/2015 tarihli ve E:2012/319, K:2015/306 sayılı kararına yaptığı itirazın reddine ait Yargıçlar ve Savcılar Heyeti Genel Şurasının 07/11/2018 tarihli ve E:2012/319, K:2018/513 sayılı kararının iptali istemiyle açılmıştır. 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun 69’uncu unsurunun son fıkrasında: “Disiplin cezasının uygulanmasını gerektiren fiil cürüm teşkil etmezse ve hükümlülüğü gerektirmese bile mesleğin gurur ve onurunu ve memuriyet nüfuz ve prestijini bozacak nitelikte görüldüğü takdirde de meslekten çıkarma cezası verilir.” kararı yer almaktadır.
Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Komitesi’nin 23 Nisan 2003 tarihli oturumunda kabul edilen ve Yargıçlar ve Savcılar Heyeti’nin 27/06/2006 tarih ve 315 sayılı kararı ile benimsenmiş bulunan Bangalor Yargı Etiği Prensiplerinde de, bağımsızlık, tarafsızlık, doğruluk, dürüstlük, eşitlik, ehliyet ve liyakat korunan kıymetler olarak sayılmış olup, yargıçların rastgele bir yerden rastgele bir sebeple direkt ya da dolaylı olarak gelebilecek her türlü dış tesir, rüşvet, baskı, tehdit ve müdahaleden uzak halde, olaylara ait kendi değerlendirmelerine dayanarak ve hukuka dair kendi vicdani anlayışları ile uygun biçimde yargı fonksiyonunu bağımsız olarak yerine getirmeleri gerektiği; yargı misyonlarını tarafsız, önyargısız ve iltimassız olarak yerine getirmek zorunda oldukları; mahkeme içerisinde ve dışında, halkın, hukukçuların ve dava taraflarının yargı ve hakim tarafsızlığına duyduğu inancı koruyacak ve artıracak davranışlar içerisinde olmaları gerektiği; davranışlarının makul bir kişinin gözünde tasvip edilir nitelikte olmasını sağlamaları ve hal ve davranış üsluplarının, insanların yargının doğruluğuna ait inancını kuvvetlendirici nitelikte olması gerektiği; sadece adaleti sağlamakla kalmamaları, bu imgeyi yansıtılmak zorunda da oldukları; sıradan bir vatandaşın ağır olarak nitelendirebileceği şahsî sınırlamaları kabul etmek durumunda oldukları ve bunu özgürce ve kendi iradeleriyle yapmaları gerektiği; ailelerinin, toplumsal bağlantılarının yahut başka münasebetlerinin, hakim olarak mesleksel davranışlarını yahut kararlarını uygunsuz bir biçimde etkilemesine müsaade vermemeleri gerektiği; yargı vazifesinin yerine getirilmesinde rastgele bir kimsenin kendilerini uygunsuz bir halde etkileyebileceği izlenimine yol açmamaları ve diğerlerinin bu türlü bir izlenime yol açmasına müsaade etmemeleri gerektiği; özetle, yargıçların yargı görevinin onuruyla uyumlu bir üslupta davranmak zorunda oldukları belirtilmiştir.
Davacı hakkında yapılan soruşturmada; İzmir Vergi Mahkemelerinde davaları bulunan . ile 04/05/2011 tarihinde, Osmangazi semtinde görüştüğü, temyiz kademesinde bulunan vergi davaları hakkında ve vergi affından yararlanıp yararlanmaması konusunda bilgi verdiği, ardından .’nin aracılığını yaptığı İzmir 1. Vergi Mahkemesinin 2010/1708 temelinde açılan ve 06/05/2011 tarihinde duruşması yapılan dava ile ilgili olarak duruşma öncesi belgenin hakimi . ile görüştüğü ayrıyeten . isimli şahıstan borç para ismi altında 5.000- TL para aldığı savlarının soruşturulduğu; isnat olunan hareketlere ait olarak ilgililerin savunmaları ile evrak içindeki tüm bilgi ve evraklar birlikte değerlendirildiğinde; ilgililerin mevcut kanıtlar kapsamında sabit görülen aksiyonları, mesleğin gurur ve onurunu ve memuriyet nüfuz ve prestijini bozacak nitelikte görülerek 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun 69. hususunun son fıkrası yeterince meslekten çıkarma cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği; kelam konusu kararının tekrar incelenmesi talebiyle yapılan müracaatın incelenmesi sonucunda HSK 2. Dairesinin 07/05/2015 tarihli ve E:2012/319, K:2015/306 Y.İ. sayılı kararıyla davacının öne sürdüğü savlar yerinde bulunmayarak müracaatın reddedildiği ve 07/11/2018 tarihli ve E:2012/319, K:2018/513 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Heyeti Genel Konseyi kararıyla da davacının itirazının reddedilerek meslekten çıkarma cezasının katılaştığı anlaşılmıştır.
Davacının disiplin cezasına husus aksiyonları nedeniyle yargılandığı ceza davasında; Yargıtay 5. Ceza Dairesinin 17/09/2014 tarihli, E:2013/14, K:2014/6 sayılı kararıyla davacının fiilleri sabit görülerek “görevi berbata kullanma” cürmünden mahkumiyetine ve “mahkumiyet kararının açıklanmasının geri bırakılmasına”; davacının 5 yıl kontrol müddetine tabi tutulmasına karar verilmiş olduğu da evrakında mevcut bilgi ve dokümanlardan anlaşılmakta olup; 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun 69/son unsuru düzenlemesi ve üstte anılan yargı etiği unsurları dikkate alındığında 2802 sayılı Kanun’un 69/son unsuru uyarınca tesis edilen süreçte hukuka terslik bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
Açıklanan nedenlerle, davanın reddi gerektiği düşünülmüştür.
TÜRK MİLLETİ İSMİNE
Karar veren Danıştay Beşinci Dairesince, tetkik Yargıcının açıklamaları dinlendikten ve belgedeki bilgi ve evraklar incelendikten sonra davalı yönetimin tarza ait argümanları yerinde görülmediğinden işin aslına geçildi, gereği görüşüldü:
İNCELEME VE MÜNASEBET:
MADDİ OLAY:
Kayseri Vergi Mahkemesi üyeliğine atanan ve 01/10/2013 tarihinde istifa eden davacı hakkında, İzmir Vergi Mahkemesi üyesi olarak vazife yaptığı devirdeki birtakım fiilleri nedeniyle disiplin soruşturması başlatılmış ve düzenlenen 17/08/2012 tarihli soruşturma raporuna istinaden Yargıçlar ve Savcılar Şurası İkinci Dairesinin 10/02/2015 tarih ve E:2012/319, K:2015/61 sayılı kararıyla davacının, 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun 69. unsurunun son fıkrası uyarınca meslekten çıkarma cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Davacının, kelam konusu disiplin cezasına karşı yapmış olduğu yine inceleme talebinin tıpkı Dairenin 07/05/2015 tarih ve K:2015/306 sayılı kararıyla reddedilmesi sonrası bu karara karşı yaptığı itiraz da Yargıçlar ve Savcılar Heyeti Genel Şurasının 07/11/2018 tarih ve E:2012/319, K:2018/513 sayılı kararıyla reddedilmiş, böylelikle, davacı hakkında verilen meslekten çıkarma kararı katılaşmıştır.
Bunun üzerine, anılan sürecin iptali istemiyle bakılmakta olan dava açılmıştır.
İLGİLİ MEVZUAT:
2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun “Disiplin Cezaları” başlıklı 62. unsurunda, hakim ve savcılara, sıfat ve vazifeleri gereklerine uymayan hal ve hareketlerinin tespit edilmesi üzerine durumun niteliğine ve tartı derecesine nazaran Yargıçlar ve Savcılar Kurulunca, uyarma, aylıktan kesme, kınama, kademe ilerlemesini durdurma, derece yükselmesini durdurma, yer değiştirme ve meslekten çıkarma cezalarından birinin verileceği düzenlenmiştir. Anılan Kanun’un “Meslekten Çıkarma Cezası” başlıklı 69. unsurunun
1. fıkrasında; “Meslekten çıkarma: Bir daha mesleğe alınmamak üzere vazifeye son verilmesidir.” formunda tanımlanmış, son fıkrasında da; “Disiplin cezasının uygulanmasını gerektiren fiil cürüm teşkil etmezse ve hükümlülüğü gerektirmese bile mesleğin erdem ve onurunu ve memuriyet nüfuz ve prestijini bozacak nitelikte görüldüğü takdirde de meslekten çıkarma cezası verilir.” kararına yer verilmiştir.
Bunun yanında, Anayasa’nın 129. unsurunun 2. fıkrasında; memurlar ve öteki kamu görevlilerine savunma hakkı tanınmadıkça disiplin cezası verilemeyeceği karar altına alınmış, birebir doğrultudaki 2802 sayılı Kanun’un “Savunma hakkı” başlıklı 71. unsurunda de; hakim ve savcılar hakkında, savunmaları alınmadan disiplin cezası verilemeyeceği, soruşturmayı yapanın yahut Yargıçlar ve Savcılar Yüksek Heyetinin üç günden az olmamak üzere, verdiği mühlet içinde yahut belirtilen bir tarihte savunmasını yapmayan ilgilinin savunma hakkından vazgeçmiş sayılacağı kuralına yer verilmiştir.
HUKUKİ KIYMETLENDİRME:
Savunma hakkı, kabahat işlediği sav edilen kişinin, yetkili organ önünde, üzerine atılı hatası işlemediğini, fiilin hukuka karşıt olmadığını, kimi yasal nedenlerle cezalandırılmaması gerektiğini yahut hakkında önerilen cezadan daha az cezayı hak ettiğini ileri sürmesidir ki, bu hak, adil yargılama prensibinin temelini oluşturur. Savunma alınmadan disiplin cezası verilmemesi hem Anayasamızda hem de 2802 sayılı Kanun’da karar altına alınmıştır. Bunun yanında, üstte yer verilen ilgili Anayasa kararının münasebetinde de, “yapılacak disiplin kovuşturmalarında ve disiplin cezası uygulamasında ilgiliye isnat olunan konunun bildirilmesi, dinlenilmesi, savunmasını yapma imkanı tanınması bu unsur ile teminat altına alınmaktadır” sözlerine yer verilerek, disiplin cezaları ile ilgili olarak anayasal teminata bağlanan savunma hakkının içeriği belirtilmiştir.
Doktrinde de; cürüm işlediği sav edilen kişi tarafından, olayın oluş biçimi ve gerçekliği konusunda soruşturmacıya görüş bildirilmesi “teknik savunma”; karar mercii önünde, maddi olguların türel nitelendirmesinin yapılması ise “hukuki savunma” olarak nitelendirilerek birbirinden ayırt edilmiş ve savunma hakkının hedefine hizmet edebilmesinin, bu hakkın mutlak surette karar veren makam önünde kullanılmasına bağlı olduğu değerlendirmesi yapılmıştır.
Bu kapsamda, ilgili anayasal ve yasal mevzuat bir ortada değerlendirildiğinde, disiplin cezaları ile ilgili olarak, savunma hakkı kullandırılmadan disiplin cezası verilmesinin hukuken mümkün olmadığı; kamu görevlisinin savunmasının istenilmesine ait yazının, ilgilinin müdafaa altına alınan savunma hakkını kullanmasını ve sağlıklı bir hukukî inceleme yapılabilmesini mümkün kılacak nitelikte olması gerektiği sonucuna ulaşılmaktadır.
Olayda, itiraza husus karara ait evrakın incelenmesinden; Kayseri Vergi Mahkemesi üyeliğine atanan ve 01/10/2013 tarihinde istifa eden davacının, İzmir Vergi Mahkemesi üyesi olarak vazife yaptığı periyottaki birtakım fiilleri nedeniyle hakkında başlatılan disiplin soruşturması sonucunda düzenlenen 17/08/2012 tarihli soruşturma raporuna istinaden Yargıçlar ve Savcılar Heyeti İkinci Dairesinin 10/02/2015 tarih ve E:2012/319, K:2015/61 sayılı kararıyla 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun 69. unsurunun son fıkrası uyarınca meslekten çıkarma cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiş ise de; davacıya bildiri edilen, kendisinden 2802 sayılı Kanun’un 71. unsuru uyarınca yazılı savunmasının istenilmesine ait Yargıçlar ve Savcılar Konseyi İkinci Dairesinin 26/02/2013 tarih ve E:2012/319, K:2013/157 sayılı kararının davacıya ait kısmında, 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun “Yer Değiştirme Cezası” başlıklı 68. hususunun 2. fıkrasının (a) bendinde yer alan, “Kusurlu yahut uygunsuz hareket ve ilgileriyle mesleğin onur ve nüfuzunu yahut şahsi onur ve saygınlığını yitirdiği” isnadı ile “Bu itibarla” ibaresinin akabinde sübuta erdiği sav edilen fiillerin sıralandığı, davacı hakkında düzenlenen disiplin soruşturma raporunda da davacının aksiyonlarının 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun 68/2-(a) unsuru kapsamında değerlendirildiği, bu kapsamda, anılan Kanun’un 68/2-(a) hususunda öngörülen yer değiştirme cezasının teklif edildiği ve davacının anılan fiillerin karşılığı olarak “yer değiştirme disiplin cezasıyla” değil, 2802 sayılı Yargıçlar ve Savcılar Kanunu’nun “Meslekten Çıkarma Cezası” başlıklı 69. hususunun son fıkrası kararının uygulanması suretiyle “meslekten çıkarma cezası” ile cezalandırıldığı anlaşılmıştır.
Bu durumda, üstte yer verilen mevzuat kararları ile yapılan kıymetlendirme ve açıklamalar ışığında, 26/02/2013 tarihli savunma istem yazısı içeriğinin Anayasa ve Kanunlar ile muhafaza altına alınan savunma hakkının kullanılmasını mümkün kılabilecek nitelikte olmadığı, savunma istem yazısında yer alan disiplin soruşturmasına bahis fiillerin hukuksal nitelendirmeleri ile soruşturma sonucunda davacıya verilen cezanın farklı olduğu ve nihayetinde davacının daha ağır bir cezayla cezalandırıldığı anlaşıldığından, uyuşmazlıkta, anayasal garanti altında bulunan savunma hakkının adabına uygun formda kullandırıldığından kelam etmeye imkan bulunmamaktadır.
Bu prestijle, davacının, 2802 sayılı Kanun’un 69/son hususu uyarınca meslekten çıkarma cezasıyla cezalandırılmasına ait sürece karşı yaptığı tekrar inceleme talebinin reddine ait Yargıçlar ve Savcılar Konseyi İkinci Dairesi kararına karşı yaptığı itirazın reddine yönelik Yargıçlar ve Savcılar Şurası Genel Konseyinin 07/11/2018 tarih ve E:2012/319, K:2018/513 sayılı kararında hukuka uyarlık bulunmadığı sonucuna varılmıştır.
KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Yargıçlar ve Savcılar Şurası Genel Konseyinin 07/11/2018 tarih ve E:2012/319, K:2018/513 sayılı kararının İPTALİNE,
2. Detayı aşağıda gösterilen toplam 262,80 TL yargılama masrafının davalı yönetimden alınarak davacıya verilmesine,
3. Posta masrafı avansından varsa artan fiyatın davacıya iadesine,
4. Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Minimum Fiyat Tarifesi uyarınca belirlenen 4.500,00 TL vekalet fiyatının davalı yönetimden alınarak davacıya verilmesine,
